پايشگر- چاي از جمله محصولات پر مصرف در حوزه كشاورزي است كه در صورت عجين شدن آن با برنامه‌ريزي‌هاي مدون و اصولي، ارزآوري، اشتغالزايي و گردش مالي فزاينده‌اي براي كشور به همراه خواهد داشت.
به گزارش پايشگر، بنابر مطالعات و بررسي‌هاي انجام شده چاي بعد از آب، دومين نوشيدني پرمصرفِ جهان به شمار مي‌رود.
محصول مذكور در زمره توليدات استراتژيك عرصه زراعت و كشاورزي قابل تعريف است كه گردش مالي دو تا سه هزار ميليارد توماني آن در داخل كشور مويد تقاضاي بالا و قابل توجه براي خريد اين محصول خاص و كم نظير است.
چاي را مي‌توان از نمونه محصولاتي به شمار آورد كه در سفره تمامي اقشار جامعه اعم از غني، فقير و طبقه متوسط وجود دارد و در اكثريت قريب به اتفاق مراسم و مجالس خصوصي، دولتي، گروهي و خانوادگي حضور آن به چشم مي‌خورد.
اين تقاضا و جذابيت بالا، صرفا منحصر به كشور ايران نمي‌شود و امروزه چاي از نمونه نوشيدني‌هاي بسيار پر مصرف در تمامي كشور‌هاي دنيا محسوب مي‌شود و همين گستردگي و فراگيريِ وُسعت تقاضا فرصتي ويژه وكم نظير به شمار مي‌رود و قطعا در صورت توجه مضاعف به اين حوزه، مي‌توان از اين ظرفيت به عنوان يك مولفه حائز اهميت براي خيزش و رانش فزاينده اقتصاد كشور به سمت توسعه بهره برداري كرد.
اين ادعا زماني قابل اثبات مي‌شود كه اساسا چاي ايراني از مرغوب‌ترين و ارگانيك‌ترين توليدات چاي در جهان به شمار مي‌رود و اين ويژگي منحصر به فرد در سايه طبيعت، اقليم و خاك خاص اين مرز و بوم در مزارع خطه شمالي كشور، باعث شده تا چاي ايراني به عنوان يكي از محصولات برند در عرصه كشاورزيِ كشور مطرح شود.
بنابر گزارش‌هاي موجود، تاريخچه نخستين باغ چاي ايران به سال ۱۲۸۰ هجري شمسي در لاهيجان باز مي‌گردد، نخستين كارخانه چاي سازي در سال ۱۳۱۱ هجري شمسي تأسيس و راه‌اندازي شد.
پس از انقلاب، بنابر نگاه ويژه سياستگذاران حوزه اقتصادي كشور، شاهد توفيقات و پيشرفت‌هاي ارزنده‌اي در زمينه توليد اين نوشيدني بوده‌ايم، به نحوي كه در دهه ۷۰، دو سوم چاي مورد نياز كشور به واسطه توليد داخلي تامين و عرضه مي‌شد.
اگرچه چين به عنوان نخستين كشور زادگاه چاي در جهان معروف است و امروزه نيز با بيش از ۸۰ ميليون چاي كار و دو ميليون تن محصول، بيشترين و بزرگ‌ترين توليد كننده چاي در جهان به شمار مي‌رود، اما كيفيت بالاي چاي ايراني باعث شده تا اين انحصار تا حدودي از يد و اختيار اين كشور خارج شود و به واقع ايران نيز به نوبه خود از حيث كيفي صاحب چاي مناسب و مطلوبي باشد.
آنچنان كه مطالعات و بررسي‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد در حال حاضر نزديك به ۲۶ هزار هكتار باغ چاي در دو استان مازندران و گيلان وجود دارد كه ۲۱ هزار هكتار از آن مورد بهره برداري قرار مي‌گيرد و فعاليت ۵۵ هزار چاي كار در اين اراضي، نمودي از اشتغالزايي قابل توجه اين محصول زراعتي در خطه گيلان و مازندران است.
برآورد‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد در طول سال قريب به يكصد تا يكصدو و ۱۰هزار تن چاي مصرف مي‌شود و به تبع در صورت عدم تامين داخلي اين محصول، به ناچار واردات آن اجتناب ناپذير خواهد بود، زيرا هيچ نوشيدني ديگري از قابليت جايگزين سازي اين محصول برخوردار نيست و حتي قهوه به عنوان يكي از نوشيدني‌هاي پر مصرف جهان نيز از چنين ظرفيت و توانمندي براي عرضه و تقاضا در كشور برخوردار نيست، زيرا اساسا ذائقه مردم ايران با طعم چاي به مراتب، قرابت بيشتري دارد
پايشگر- چاي از جمله محصولات پر مصرف در حوزه كشاورزي است كه در صورت عجين شدن آن با برنامه‌ريزي‌هاي مدون و اصولي، ارزآوري، اشتغالزايي و گردش مالي فزاينده‌اي براي كشور به همراه خواهد داشت.
به گزارش پايشگر، بنابر مطالعات و بررسي‌هاي انجام شده چاي بعد از آب، دومين نوشيدني پرمصرفِ جهان به شمار مي‌رود.
محصول مذكور در زمره توليدات استراتژيك عرصه زراعت و كشاورزي قابل تعريف است كه گردش مالي دو تا سه هزار ميليارد توماني آن در داخل كشور مويد تقاضاي بالا و قابل توجه براي خريد اين محصول خاص و كم نظير است.
چاي را مي‌توان از نمونه محصولاتي به شمار آورد كه در سفره تمامي اقشار جامعه اعم از غني، فقير و طبقه متوسط وجود دارد و در اكثريت قريب به اتفاق مراسم و مجالس خصوصي، دولتي، گروهي و خانوادگي حضور آن به چشم مي‌خورد.
اين تقاضا و جذابيت بالا، صرفا منحصر به كشور ايران نمي‌شود و امروزه چاي از نمونه نوشيدني‌هاي بسيار پر مصرف در تمامي كشور‌هاي دنيا محسوب مي‌شود و همين گستردگي و فراگيريِ وُسعت تقاضا فرصتي ويژه وكم نظير به شمار مي‌رود و قطعا در صورت توجه مضاعف به اين حوزه، مي‌توان از اين ظرفيت به عنوان يك مولفه حائز اهميت براي خيزش و رانش فزاينده اقتصاد كشور به سمت توسعه بهره برداري كرد.
اين ادعا زماني قابل اثبات مي‌شود كه اساسا چاي ايراني از مرغوب‌ترين و ارگانيك‌ترين توليدات چاي در جهان به شمار مي‌رود و اين ويژگي منحصر به فرد در سايه طبيعت، اقليم و خاك خاص اين مرز و بوم در مزارع خطه شمالي كشور، باعث شده تا چاي ايراني به عنوان يكي از محصولات برند در عرصه كشاورزيِ كشور مطرح شود.
بنابر گزارش‌هاي موجود، تاريخچه نخستين باغ چاي ايران به سال ۱۲۸۰ هجري شمسي در لاهيجان باز مي‌گردد، نخستين كارخانه چاي سازي در سال ۱۳۱۱ هجري شمسي تأسيس و راه‌اندازي شد.
پس از انقلاب، بنابر نگاه ويژه سياستگذاران حوزه اقتصادي كشور، شاهد توفيقات و پيشرفت‌هاي ارزنده‌اي در زمينه توليد اين نوشيدني بوده‌ايم، به نحوي كه در دهه ۷۰، دو سوم چاي مورد نياز كشور به واسطه توليد داخلي تامين و عرضه مي‌شد.
اگرچه چين به عنوان نخستين كشور زادگاه چاي در جهان معروف است و امروزه نيز با بيش از ۸۰ ميليون چاي كار و دو ميليون تن محصول، بيشترين و بزرگ‌ترين توليد كننده چاي در جهان به شمار مي‌رود، اما كيفيت بالاي چاي ايراني باعث شده تا اين انحصار تا حدودي از يد و اختيار اين كشور خارج شود و به واقع ايران نيز به نوبه خود از حيث كيفي صاحب چاي مناسب و مطلوبي باشد.
آنچنان كه مطالعات و بررسي‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد در حال حاضر نزديك به ۲۶ هزار هكتار باغ چاي در دو استان مازندران و گيلان وجود دارد كه ۲۱ هزار هكتار از آن مورد بهره برداري قرار مي‌گيرد و فعاليت ۵۵ هزار چاي كار در اين اراضي، نمودي از اشتغالزايي قابل توجه اين محصول زراعتي در خطه گيلان و مازندران است.
برآورد‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد در طول سال قريب به يكصد تا يكصدو و ۱۰هزار تن چاي مصرف مي‌شود و به تبع در صورت عدم تامين داخلي اين محصول، به ناچار واردات آن اجتناب ناپذير خواهد بود، زيرا هيچ نوشيدني ديگري از قابليت جايگزين سازي اين محصول برخوردار نيست و حتي قهوه به عنوان يكي از نوشيدني‌هاي پر مصرف جهان نيز از چنين ظرفيت و توانمندي براي عرضه و تقاضا در كشور برخوردار نيست، زيرا اساسا ذائقه مردم ايران با طعم چاي به مراتب، قرابت بيشتري دارد
سهم چاي ايراني از بازار جهاني